niedziela, 11 września 2011
Next level
Gdy ileś lat temu siedziałam w szkolnej ławce czasami zastanawiałam się, jak to jest z drugiej strony biurka. Mam za sobą dwie praktyki pedagogiczne, dwa miesiące samodzielnej pracy na zastępstwie, a teraz wypłynęłam na głębię - uczę religii w podstawówce na pełny etat. Odkrywam więc ten świat "z drugiej strony biurka".
Uczę dzieci w klasach od I do V. Treści, które mam im przekazać, dla mnie są bardzo proste, oczywiste. Tematy związane są z Eucharystią i Pismem Świętym. Dzieci często dzielą się doświadczeniami z życia, a następnie dowiadują się o prawdach wiary.
Przykład:
Temat: Jezus zaprasza na Mszę Świętą.
Sytuacja autentyczna z mojej lekcji:
[K]atecheta: Czy ktoś cię zaprosił gdzieś na wakacje?
[U]czeń1: Tak, babcia zaprosiła mnie na tydzień.
[K] Czy ty kogoś zaprosiłeś?
[U1] Tak, Zuzię, ale nie przyszła! - i wskazuje na koleżankę siedzącą obok. Obie dziewczynki bardzo smutne...
[U2] Bo nie mogłam! - od razu się broni.
Tu jest element doświadczenia życiowego - zawód Ani, że Zuzia nie przyszła i wielki smutek i żal Zuzi, bo nie mogła wtedy pójść. To nie ze swojej winy nie przyszła.
I gdzie tu prawdy wiary?
Jezus daje nam zaproszenie na coniedzielną Mszę Świętą. Bardzo się cieszy, gdy w niej uczestniczymy. I jest mu bardzo przykro, jak Ani, kiedy kogoś z nas zabraknie w kościółku. Natomiast, my ludzie wierzący jeśli nie będziemy mogli pójść na Mszę Świętą - będziemy czuć się jak Zuzia - smutni.
W tym momencie dzieci podały piękne świadectwo - w jedną niedzielę miały zaplanowane zawody sportowe i nie wiedziały, ile one będą trwać; nie szło określić, czy zdążą na wieczorną Mszę Świętą. Dlatego dzieci wstały wcześnie rano i poszły na pierwszą Eucharystię. Właśnie wtedy Jezus cieszy się tym bardziej.
Dopiero początek września. Jeszcze wiele przede mną. To wielka łaska od Pana Boga, że mogę pracować z dziećmi, przypominać sobie podstawowe, dziecinnie proste prawdy wiary i próbować oczami dziecka spojrzeć na świat. Przede mną jedne wielkie rekolekcje.
Chwała Panu!
Uczę dzieci w klasach od I do V. Treści, które mam im przekazać, dla mnie są bardzo proste, oczywiste. Tematy związane są z Eucharystią i Pismem Świętym. Dzieci często dzielą się doświadczeniami z życia, a następnie dowiadują się o prawdach wiary.
Przykład:
Temat: Jezus zaprasza na Mszę Świętą.
Sytuacja autentyczna z mojej lekcji:
[K]atecheta: Czy ktoś cię zaprosił gdzieś na wakacje?
[U]czeń1: Tak, babcia zaprosiła mnie na tydzień.
[K] Czy ty kogoś zaprosiłeś?
[U1] Tak, Zuzię, ale nie przyszła! - i wskazuje na koleżankę siedzącą obok. Obie dziewczynki bardzo smutne...
[U2] Bo nie mogłam! - od razu się broni.
Tu jest element doświadczenia życiowego - zawód Ani, że Zuzia nie przyszła i wielki smutek i żal Zuzi, bo nie mogła wtedy pójść. To nie ze swojej winy nie przyszła.
I gdzie tu prawdy wiary?
Jezus daje nam zaproszenie na coniedzielną Mszę Świętą. Bardzo się cieszy, gdy w niej uczestniczymy. I jest mu bardzo przykro, jak Ani, kiedy kogoś z nas zabraknie w kościółku. Natomiast, my ludzie wierzący jeśli nie będziemy mogli pójść na Mszę Świętą - będziemy czuć się jak Zuzia - smutni.
W tym momencie dzieci podały piękne świadectwo - w jedną niedzielę miały zaplanowane zawody sportowe i nie wiedziały, ile one będą trwać; nie szło określić, czy zdążą na wieczorną Mszę Świętą. Dlatego dzieci wstały wcześnie rano i poszły na pierwszą Eucharystię. Właśnie wtedy Jezus cieszy się tym bardziej.
Dopiero początek września. Jeszcze wiele przede mną. To wielka łaska od Pana Boga, że mogę pracować z dziećmi, przypominać sobie podstawowe, dziecinnie proste prawdy wiary i próbować oczami dziecka spojrzeć na świat. Przede mną jedne wielkie rekolekcje.
Chwała Panu!
Subskrybuj:
Posty (Atom)